De nieuwe racefiets

Het is inmiddels zo’n 10 jaar geleden dat ik mijn eerste racefiets kocht. Het was een Cube Streamer, een aluminium racefiets afgemonteerd met een combinatie van Shimano Ultegra en FSA onderdelen. Vele kilometers heb ik erop rondgereden. Eerst op de Utrechtse Heuvelrug toen we nog in Zeist woonden en later door de Limburgse heuvels. Ook op iedere fietsvakantie ging deze Cube mee om de bergen in de Alpen en Dolomieten te beklimmen. Het is een hele fijne fiets. Heel comfortabel en eigenlijk nog helemaal niet versleten. 

Wat uiterlijk betreft zie je wel degelijk dat het een oudere racefiets is. Tegenwoordig zijn de racefietsen veel mooier gevormd en ook in de techniek is een en ander veranderd. Uiteindelijk heb ik eind 2019 dan toch het besluit genomen: het is tijd voor een nieuwe racefiets. Niet omdat het nodig is, maar gewoon omdat ik ook zo’n mooie, moderne racefiets wil.

Keuzestress

Maar welke racefiets moet het dan worden? Mijn eerste gedachte was dat ik een super-aerodynamische, snelle racefiets wilde. Het liefst helemaal zwart, een combinatie van mat en glimmend zwart. Dit idee heeft echter niet lang stand gehouden. Ik fiets voornamelijk samen met Pim door de heuvels en niet echt supersnel. Hard fietsen doen we vooral in een poging om een PR te fietsen op de klimmetjes en dan doe ik het daarna weer een beetje rustig aan om bij te komen voor de volgende heuvel. Verder fiets ik vooral graag lange tochten met veel klimmen en dan moet ik mijn energie toch ook verdelen. Hoewel ik aerodynamische fietsen wel heel mooi vind, zou het voor mij waarschijnlijk niet zo’n goede keuze zijn. Bovendien, bij nader inzien is zwart ook wel een beetje saai…

Op zoek dus naar een kleurrijke racefiets die wel snel is, maar waarmee ik ook lekker in de heuvels kan fietsen. Het mag best wat minder comfortabel dan mijn huidige Cube, want voor een comfortabel rondje kan ik altijd de Cube te voorschijn halen. 

Rood of blauw?

Na bezoekjes aan verschillende fietsenwinkels bleven er uiteindelijk twee opties over: een volledig rood/oranje Cube Agree of een blauwe Sensa Giulia G3. Geen makkelijke keuze, want ik vind beide fietsen heel mooi en ik denk dat ik op beide lekker zal kunnen fietsen. 

De Sensa had als voordeel dat je de fiets volledig kon customizen, voor mij een groot voordeel. Als vrouw koop ik toch graag een heren racefiets, omdat ik de prijs-kwaliteit van deze fietsen meestal beter vindt, er meer keuze is en ik niet van de kleuren hou die vaak voor damesfietsen gebruikt worden. De maat is voor mij geen probleem, omdat ik niet zo klein ben, maar er zijn een paar dingen die ik wel belangrijk vind. Zo heb ik graag een dameszadel, een iets smaller stuur en een wat lichter verzet voor de steile heuvels of de lange beklimmingen in de bergen. 

Uiteindelijk is de keuze dan ook op de Sensa gevallen, omdat ik deze helemaal naar wens kon samenstellen. Dan rest er nog één laatste stap en dat is de fiets bestellen, wachten tot ik de fiets op kon halen en dan mooie tochten fietsen. 

Opstartproblemen

Helaas waren er enkele opstartproblemen, want de fiets bleek niet zo netjes afgesteld als ik wel verwacht had. Zo zat de voorderailleur zo scheef dat de crank er tegenaan tikte als je op de zwaardere verzetten fietste en schakelde de fiets in het geheel niet bepaald soepel. Uiteraard, ik had dit beter kunnen checken toen ik de fiets ophaalde. Nu ben ik er gewoon vanuit gegaan dat alles goed zou zijn en heb ik alleen een rondje over de parkeerplaats gereden. Misschien niet heel verstandig als je bedenkt dat de fietsenwinkel bijna 200 km bij ons huis vandaan ligt…

Gelukkig ben ik zelf handig met het onderhouden van racefietsen en kon ik de fiets in orde maken, maar ik had iets anders verwacht. Een klacht bij de betreffende fietsenwinkel resulteerde in een tegoedbon waar ik een momentsleutel van gekocht heb. Altijd handig voor onderhoud aan een fiets met een carbon frame.

Eindelijk op pad

Vervolgens was het moment aangebroken om de nieuwe Sensa uit te proberen. Het fietsseizoen liep al aardig op zijn einde, dus het zijn maar een paar tochtjes geworden in 2019. Wat gelijk opviel, was de andere houding vergeleken met mijn oude racefiets. Het lijkt wel alsof je veel meer ‘in’ de fiets zit. Ook de omschakeling van een triple naar een compact is even wennen, net als de verandering van velg- naar schijfremmen. 

Inmiddels is het 2020 en ondanks de Corona heb ik de fiets nu echt goed uit kunnen proberen. Ik ga de fiets steeds meer waarderen en ben ook heel blij met de keuze voor de Sensa. De fiets lokt het gewoon uit om hard te fietsen, ook als ik eigenlijk van plan ben om een rustig rondje te rijden. De sportievere houding draagt hier zeker aan bij, net als het ontbreken van een middenblad. Zo fiets je toch automatisch een tandje zwaarder. En die blauwe kleur… het is gewoon zo’n mooie fiets!