Cheval de Bois

Vrij vertaald ‘houten paard’, maar ten tijde van het opfietsen wist ik dat niet en dacht ik dat het ‘bos met paarden’ betekende. De klim bleek zo steil, ik kort het af tot ‘paardenbos’. Op het steile stuk komt er trouwens geen denken meer bij kijken, maar ik loop vooruit op het verhaal. De klim begint namelijk beneden op de weg N849 die vanuit Rochefort naar het zuiden loopt tot St Hubert.

De voet van een klim bepalen is altijd lastig, maar na de laatste afslag naar Nassogne, begint de weg al te hobbelen en vlak daarna krijg je een eerste hupje omhoog. Het duurt niet lang maar dit is een voorteken. Er volgt nog zo’n hupje en dan weer een afdaling.

Je rijdt voorbij een brasserie waar het druk is op deze mooie hemelvaartsdag. In de verte doemt dan ineens een enorme steile strook asfalt op. Moet ik daarop? Vaak is het antwoord dan: “ja zeker, veel plezier ermee”. Dit keer niet. Dat lijkt een zegen, dat is het niet.

We mogen aan de parkeerplaats links. Hier start deel twee van de klim. Een heel smal weggetje met wegdek dat de benaming asfalt niet mag dragen strekt zich links van de parking het bos in. Kuilen en grind, maar dat wordt na zo’n 200 meter wel beter. Het is hier heerlijk rustig, niemand is zo gek hierin te fietsen.

Onder een dicht bladerdak rijden we door, echt klimmen doet het hier nog niet deze eerste hectometers. Er volgt een bocht naar rechts, niet lang daarna gevolgd door een bocht naar links. Dan begint het wél serieus te klimmen. De ketting gaat met snelle stappen naar het lichtste verzet. Kan ik nog lichter schakelen? Nee, de ketting ligt al op de grootste schakel. Als het kon had ik het gedaan. Het beentempo neemt af. Het is geen fietsen meer nu, maar afzien. Je trekt aan je stuur terwijl de stijgingspercentages door klimmen. Maximaal wordt het hier zo’n 18%. En dat voel je. Het weggetje is goed genoeg om op te fietsen maar niet heel glad. Het grind in het midden maakt het paadje smal, je blijft rechts rijden. Dan wordt het wat makkelijker maar de komende kilometer is het ook nog best zwaar, maar beter te doen. Je komt weer een beetje in een normale cadans.

Een echte top is er niet. Ook geen bordje. Het enige dat de top verraadt is de weg die stopt met door te stijgen. Midden in het paardenbos heb ik geen paard gezien. Wel twee reeën dat dan weer wel! Een mooie klim dit Cheval de Bois maar erg pittig!

Hellingen in de omgeving van het Cheval de Bois

Vlakbij vind je de Rue de Belvaux en Mochamps. Meer beklimmingen vind je in het overzicht heuvels in de Belgische Ardennen.