Hospice de France

De klim naar het Hospice de France deelt zijn eerste deel met de beklimming van Superbagnères. Hier beschrijven we enkel de laatste 6 kilometer van de klim, vanaf de afslag. Het begint met een muurtje van zo’n 12% en dat zet de toon. Echter, als je dat gehad hebt kom je voor een tweetal kilometers in een idyllisch plaatje terecht: een beekje aan de linkerkant met watervalletjes en een rustige, goed onderhouden weg die gematigd stijgt. Dit deel zorgt ook voor het gemiddelde van ‘slechts’ 7,5% over deze 6 kilometer. Dat zegt wat over het restant… 

Er zijn wel auto’s, maar het valt mee: enkel wandelaars gaan hiernaartoe en het loopt ook dood daarboven. Helaas komt er abrupt een einde aan de idylle als de laatste 3 kilometer gaat beginnen. Vanaf hier wordt het menens en afzien. Een eerste steile strook tot zo’n 13% dient zich aan. Aan de linkerkant is een grote picknickweide en ik zie de mensen al klappen en aanmoedigen. Er is alleen niemand dus puf ik verder al trekkend aan mijn stuur. Er volgt een kort makkelijker stukje om even op adem te komen. Dan resten nog zo’n 2,5 km en hier komt het stijgingspercentage nauwelijks nog onder de 10%. Het is dus harken en sleuren en aftellen. Stukken van 14 tot wel 16% en moordend steil worden afgewisseld met iets minder steile stroken waar het nog altijd 10% stijgt. Met pijn in de triceps van het trekken aan het stuur en brandende hamstrings van het trekken aan de pedalen is het zwoegen. En aftellen opnieuw. 

Op de weg staat elke kilometer een groene streep en dat helpt wel, maar het duurt erg lang voor de volgende streep onder de wielen door rolt. Toch komt er wel degelijk een einde in zicht als de eerste geparkeerde auto’s opdoemen. Ik heb onthouden dat er in de laatste kilometer nog stukjes van 14% zitten en je ziet ze gewoon als je voor je kijkt! Dan is het al steil en lijkt er nog een bobbel in het wegdek te zitten waar je je ook overheen moet hijsen. Er is in dit stuk trouwens nauwelijks enig uitzicht. Daar had je ook niet van kunnen genieten, maar de top maakt dat meer dan goed. Als eerste komt daar het bordje ‘Hospice de France’ in beeld. Dan de parkeerplaats en hier lijkt de top te zijn. Je kunt echter nog een kleine 100 meter verder tot het restaurant. Daar moet je maar even goed om je heen kijken want het is prachtig! En dan voorzichtig naar beneden.

Bergen in de omgeving van de Hospice de France

Om de Hospice de France te beklimmen zal je ook de eerste kilometers van Superbagnères moeten beklimmen. Daarnaast liggen ook de Col de Peyresourde en de Col du Portillon in de buurt. Meer beklimmingen vind je in het overzicht bergen in de Pyreneeën.