Fietsen rond het Comomeer (3) – Het achterland van Dervio
12 juni 2018
We zijn nu een aantal dagen op vakantie aan het Comomeer en de bekende beklimmingen, zoals de Passo San Marco en de Madonna del Ghisallo, hebben we inmiddels gedaan. We hebben nog één dag over om te fietsen. Daar willen we goed gebruik van maken door een tocht door het achterland van Dervio te fietsen, al zit het weer deze laatste dag niet mee.
Het regent en onweert in de ochtend en we vertrekken met een uurtje vertraging. Vandaag doen we geen bekende bergen. We hebben op de kaart een rondje gezien over witte, rustige wegen met Dervio, de locatie van ons huisje, als startpunt.
We fietsen door het centrum van Dervio richting Tremenico en beginnen vrijwel direct te klimmen. De eerste kilometers zijn er nog aardig wat auto’s. De meesten zijn op weg naar de oprit van de snelweg die rond het Comomeer loopt en zodra we die gepasseerd zijn, wordt het heel rustig. Wat een contrast met de drukke dorpjes die direct langs het meer liggen!
Haarspelden
Het stijgt vrij regelmatig rond de 6%, terwijl we haarspeld na haarspeld fietsen. We rijden nu achter de vangrails die we vanaf beneden al hadden zien liggen. Het leek enorm hoog, maar eigenlijk valt het best mee. Het geeft ons in ieder geval een mooi uitzicht op het dorp waar we al enkele dagen verblijven.
We passeren verschillende dorpjes, zoals Vestreno, Sueglio en Introzzo en dan dalen we iets af naar Tremenico. Hier eten we een broodje en moeten we een besluit nemen over het vervolg van onze route. Slaan we hier af naar Monte Legnoncino met een hele zware laatste kilometer? Of fietsen we ‘gewoon’ een rondje door het achterland van Dervio. We kiezen voor het laatste, maar dat houdt niet in dat het een eenvoudig rondje gaat worden.
Na Tremenico klimmen we verder. Het stijgt 8 a 9% terwijl de weg steeds smaller wordt en door het bos kronkelt. Het is hier heel rustig en mooi en dus ook erg prettig fietsen. Het lijkt een heel andere wereld te zijn, want de drukte van het Comomeer is hier heel ver weg.
Wegafsluiting
Even verderop zien we een bord ‘verboden in te rijden’. We weten niet zo goed waarom je niet door zou mogen fietsen en meestal kunnen fietsers er toch wel door als de weg is afgesloten. Bovendien zijn we al best ver en hebben we niet zo’n zin om om te keren. Even later zien we weer zo’n bord, maar nu staat er zelfs een hek op de weg. Moeten we nu toch terug? We besluiten toch nog maar een stukje door te fietsen tot de oorzaak van deze borden duidelijk wordt. Er liggen hele grote rotsblokken langs de kant van de weg. Auto’s kunnen nu niet langer passeren, want de weg is nu te smal, maar met de fiets is het geen probleem.
We fietsen verder. Korte afdalingen worden afgewisseld met korte klimmetjes. We fietsen richting Casargo en het begint weer te stijgen. Dan komt er een hert uit de weiden naar beneden gesprongen. Hij wil de weg oversteken, maar schrikt van mij en hupst zo weer terug de steile bergwand op. Het lijkt hem totaal geen moeite te kosten.
Tunnels
Het moeilijkste stuk hebben wij inmiddels gehad, zeker als we besluiten over de 62 naar Bellano te fietsen. Er volgen enkele vrijwel vlakke kilometers. Dat hadden we niet helemaal verwacht zo middenin de bergen. Een serie donkere tunnels draagt hier ook aan bij. Een auto achter ons die de tunnel met zijn koplampen verlicht is dan ook erg welkom.
Dan dalen we verder naar Bellano en vanaf daar nog 4 vlakke kilometers langs het Comomeer terug naar Dervio. Ook dit was weer een hele mooie tocht, zonder bekende cols maar over rustige, bijzondere wegen. We vragen ons dan ook een beetje af: waarom fietsen we eigenlijk over de drukke, bekende bergen? De kleine achteraf weggetjes zijn misschien wel veel mooier en ook hier kan je heel goed klimmen. Al met al een mooie afsluiting van onze vakantie aan het Comomeer.
Gerelateerde artikelen
Dit bericht werd geplaatst in de categorie racefiets door Leonie Derendorp.
Reacties
Plaats een reactie