Zwanger op de (race)fiets
13 september 2022
Na vele jaren samen gefietst te hebben, zijn we er nog altijd niet op uitgekeken. Er zijn nog zoveel bergen te beklimmen, nieuwe gebieden te ontdekken en toertochten te fietsen, dat gaat nooit vervelen. Maar we worden natuurlijk wel ouder en willen ook graag een eigen gezin. In december 2021 wordt duidelijk dat ik zwanger ben en daar zijn we heel blij mee. Tegelijk zorgt dit ook voor nieuwe uitdagingen. De fiets komt automatisch even op de tweede plek, maar hoe kunnen we in de toekomst het fietsen toch zo goed mogelijk combineren met een baby (en ons bedrijf)? En hoe zal het fietsen gaan tijdens de zwangerschap?
Baby on Board
De eerste maanden, in de winter van 2021 – 2022 was dat nog gemakkelijk. Ik fiets ‘s winters nooit lange tochten buiten, hooguit 1 – 2 uur, want ik houd nou eenmaal niet van kou, regen en wind. Ik fiets wel regelmatig in Zwift en de Fondo workout series was dan ook goed te doen. Daarna ben ik overgegaan op het ‘Baby on Board’ schema van Kristin Armstrong en Dani Rowe. Ik had er in het begin zo mijn twijfels over, want ik was goed in conditie en een beetje bang dat het misschien te makkelijk zou zijn. De workouts zijn een stuk korter (30 – 40 minuten) en heel anders van opbouw dan ik gewend was. Hoewel er genoeg blokjes inzitten waarin je je lekker kan inspannen, was er na iedere inspanning ook weer voldoende tijd om op adem te komen. Zo was ik nooit echt moe na een training, maar had ik toch het gevoel echt gefietst te hebben. Uiteindelijk is deze workout serie me goed bevallen en dat het allemaal wat minder lang en zwaar is, was ook wel prima.
Buiten fietsen
Vanaf half februari, ik was toen zo’n 15 weken zwanger, ben ik fietsen in Zwift gaan combineren met rondjes buiten. Uiteindelijk is buiten fietsen zoveel leuker dan op de fietstrainer, met frisse lucht en afwisseling in de rondjes in plaats van alleen maar naar je scherm te turen. Het fietsen ging ook heel goed, eigenlijk zoals gewoonlijk na de winter: De afstand en duur moeten weer langzaam opgebouwd worden en dat ging voorspoedig. Mijn racefiets zat nog comfortabel en de Limburgse heuvels waren nog goed te doen (al heb ik de echt steile heuvels wel links laten liggen).
Een corona besmetting eind februari en een opleving van de winter eind maart hebben wel geprobeerd de opbouw te verstoren, maar uiteindelijk is de impact van beiden beperkt gebleven.
Andere doelen
De instelling waarmee ik gefietst heb was wel heel anders dan voorgaande jaren. We gaan in de zomer niet naar het hooggebergte, we gaan geen toertochten fietsen in de Ardennen en er is dus eigenlijk geen doel. Behalve dan zo goed mogelijk in conditie te blijven. De rondjes die we rijden zijn daardoor een stuk korter en ik doe eigenlijk nergens mijn best om een PR te fietsen. Het is gewoon alleen maar fietsen, soms mis ik de uitdaging wel.
Half april maken we een mooie rit van 75 kilometer, eind april fietsen we een vlak rondje naar het noorden van vergelijkbare afstand en begin mei een rondje naar Aken van zo’n 90 kilometer om daar de Dom te bezichtigen. Dat zijn de langste tochten van het jaar: minder uitdagend dan ‘normaal’, maar toch mooie rondjes waar ik met een goed gevoel op terugkijk.
Fietskleding
Al die tijd heb ik gewoon op mijn racefiets kunnen rijden, maar fietskleding begon wel steeds meer een probleem te worden. Zwangerschapskleding voor op de fiets is er niet/nauwelijks. Met uitzondering van wat fietsbroekjes zonder zeem die je online kunt vinden, maar veel te dun zijn voor een mooie fietstocht. Toen m’n buik net begon te groeien kon ik het nog oplossen met wat oudere shirts en broeken die wat losser zaten. Na verloop van tijd zat dat toch niet zo lekker meer en kwam ik uit op dezelfde oplossing als waar andere fietsende vrouwen mee komen: de fietskleding van je partner. Gelukkig had Pim een aantal fietsbroeken en shirts die hem te wijd zitten, maar mij perfect pasten. Niet zo comfortabel als mijn eigen fietskleding, maar een heel goed alternatief, zeker met de wat kortere tochten die we nu fietsten.
Fietsvakantie
Voor eind mei (29 weken zwanger) hadden we nog een weekje weg gepland in de Belgische Ardennen. Dat hadden we een paar maanden eerder al geboekt. We hoopten dat ik dan nog lekker zou kunnen fietsen, al hadden we op het moment van boeken eigenlijk geen idee. Voor de zekerheid hadden we een plek uitgezocht waar je ook andere dingen kunt doen dan fietsen. Dit werd Rochefort, een mooie plek in de Belgische Ardennen waar we nog niet eerder geweest waren. Uiteindelijk hebben we hier drie mooie tochten op de racefiets kunnen maken tussen de 50 en 60 kilometer.
Hoogteprofielen maken
Wat ons tijdens de fietsvakantie geholpen heeft, is een zelfgemaakt tooltje waarmee we gedetailleerde hoogteprofielen van GPX tracks kunnen maken. Limburg kennen we zo goed dat we wel weten waar de steile heuvels zich bevinden en waar het vlak/makkelijk is. Voor een onbekend gebied in de Ardennen is dat lastiger. Normaal vinden we hoogteprofielen gewoon handig om te hebben, maar inmiddels begon ik wel te merken dat klimmen moeizamer gaat en dat het prettiger is om het aantal klimmen een beetje te beperken en het liefst een beetje gematigde beklimmingen op te zoeken. Met behulp van dit tooltje hebben we mooie routes kunnen maken die goed te doen waren.
Diverse uitdagingen
Los van de wat mindere conditie die leidt tot kortere tochten met minder hoogtemeters, waren er een aantal dingen waar ik tegenaan begon te lopen. Zo rond week 24 begon ik te merken dat ik na een fietstocht ‘s nacht vaak wakker werd met kramp in mijn benen. Niet altijd op de dezelfde plek en ook niet altijd hetzelfde been. Het hoefde ook geen lange tocht te zijn, een uurtje fietsen was genoeg, maar op dagen zonder fietstocht(je) had ik er geen last van. Zonder zwangerschap is kramp vaak het gevolg van vochttekort en/of een tekort aan mineralen zoals magnesium. Gelukkig hielp het om een recovery shake te drinken na een fietstocht. Ik heb hiervoor de recovery drink van Aptonia (Decathlon) gebruikt. De hoeveelheid poeder liet ik afhangen van de lengte en intensiteit van een tocht, meestal 1 of 2 schepjes in plaats van de aanbevolen 3 schepjes.
Naarmate mijn buik groter werd, begon ik automatisch wat meer met mijn knieën naar buiten te fietsen. Op zich geen probleem, maar je voeten draaien dan ook wat mee naar buiten. Nu heeft mijn oude racefiets (degene met de meest comfortabele zit) pedalen waarop je maar aan één kant in kan klikken en terwijl de andere kant geschikt is voor ‘gewone’ schoenen en dat kwam nu extra goed van pas. Zo konden mijn voeten gewoon meedraaien met mijn uitstekende knieën.
Andere fiets
Vanaf week 31 begon de houding op mijn racefiets dan toch oncomfortabel te worden, helaas. De baby werd steeds groter en als ik dan in gebogen houding op mijn fiets zat, merkte ik dat ik minder lucht kreeg.
Gelukkig heb ik nog een fiets ter beschikking, een sportieve fiets waarop je veel rechter op zit, maar met een paar racefietsbanden. Zo kan je nog lekker doorfietsen op een comfortabele manier. Ik was toen ook blij met iedere week dat fietsen nog goed ging. Inmiddels weet ik dat dat tot 2 dagen voor de bevalling prima ging.
Tegeltjes fietsen
Klimmen werd steeds zwaarder en echte sportieve doelen hadden we deze zomer niet. Inspiratie voor fietstochten was daardoor ook wat lastiger. Totdat Pim bij Veloviewer terecht kwam. We hadden er eerder wel van gehoord, maar nooit van deze tool gebruik gemaakt. Door Veloviewer en Strava te koppelen, krijg je een duidelijk overzicht van waar je eerder gefietst hebt en in welke tegeltjes van 1×1 kilometer je nog nooit geweest bent. Eén van de doelen is het creëren van een zo groot mogelijk vierkant op de kaart. Veloviewer laat ons zien dat we het grootste deel van Zuid-Limburg wel gehad hebben en om ons vierkant uit te breiden hebben we nog wat losse tegeltjes nodig rond parkstad, vliegbasis Geilenkirchen, net over de grens in België en een woonwijk aan de rand van Maastricht. Zo hebben we toch nog wat doelen voor vrij eenvoudige fietstochten dichtbij huis. Het blijkt verrassend leuk te zijn.
De laatste loodjes
Rond 34 weken besluiten we nog een weekendje weg te gaan. We gaan niet ver, naar de Weerterbergen, maar zo zijn we er toch nog even uit. Het lijkt mij leuk om rond Weert ook nog wat te fietsen. Pim heeft niet zo’n zin dus spreken we af dat ik op de fiets naar de Weerterbergen ga en hij met de auto. Ik klik een mooie route in elkaar, deels door een gebied waar we nog niet eerder gefietst hebben. Zo pak ik gelijk nog wat tegeltjes mee! Ik heb geluk met de wind, nauwelijks wind tegen, en fietsen gaat nog steeds goed. Op m’n gemak fiets ik 55 km naar het vakantiehuisje. De rest van het weekend blijft de fiets staan. We maken enkel nog een tochtje op een waterfiets, ook heel leuk :-).
Achteraf weet ik nu dat het na het weekendje in Weert nog een maand zou duren voordat onze dochter geboren werd. Deze maand heb ik nog regelmatig op de fiets gezeten en gewandeld. Veelal waren dit korte, standaard rondjes bij ons in de buurt, met ritjes naar Maastricht en Heinsberg om tegeltjes te pakken als uitzondering. Zaterdag 30 juli fietsen we een rondje naar Nuth, om een stuk taart te gaan eten bij de Pletsmolen. Dit bleek voorlopig ons laatste fietstochtje met z’n tweeën te zijn, want na een ‘rondje Obbicht’ in mijn eentje op maandag, werd Amy Lynn op woensdag 3 augustus geboren!
Gerelateerde artikelen
Dit bericht werd geplaatst in de categorie racefiets door Leonie Derendorp.
Reacties
Plaats een reactie