Op de fiets door de Voerstreek

Na een winter waarin het fietsen niet zoveel prioriteit had, zijn we inmiddels weer goed op dreef. De afgelopen twee weken hebben we mooie tochten gefietst rond Gulpen en Slenaken. Hoewel Limburg erg mooi is om per fiets te verkennen, wilden we dit weekend even iets anders. We hebben de fietsen op de auto gezet en zijn naar Mesch gereden, in het zuid-westen van Limburg. Vanaf het punt waar we parkeerden, hoefden we slechts 100 meter te fietsen om in de Belgische Voerstreek te belanden.

Haarspeldbochten

Hoewel je nog dicht bij Nederland zit, merk je direct het verschil. Het is hier nog veel rustiger, er is geen meter vlak en de heuvels zijn een stuk langer. We beginnen dus ook gelijk te klimmen terwijl we naar het zuiden fietsen. Over rustige wegen fietsen we richting de Maas en snelweg waar we regelmatig met de auto rijden op weg naar België. Bij Argenteau slaan we af en duiken we de bossen in. Hier begint de Côte de Richelle, een mooie klim over een rustige weg met zelfs enkele haarspeldbochten. Zo lijkt het wel echte berg.

We fietsen verder terwijl de heuvels elkaar in snel tempo opvolgen. Ze variëren in zwaarte, maar de Rue de Tesny, de Côte de Fayembois en Rue fond de Cris behoren toch wel tot de zwaarste. Na die laatste klim pauzeren we even bij de kerk van Ninane. We eten een broodje, want we hebben nog een flink stuk te gaan.

Grind en vissen

Trooz is het volgende dorp op onze route, het is er druk en er is vooral veel bebouwing. Niet echt een interessante plek en we zijn dan ook blij dat we af kunnen slaan voor de Rue bay bonnet. Deze klim is ruim 3,5 kilometer lang, maar wordt nergens echt steil. Eerst fietsen we langs een soort vis vijver met bijbehorend restaurant en passeren ook nog een soort grindfabriek, maar we zijn nog steeds niet boven. We moeten nog ruim een kilometer klimmen voor de top bereiken.

We komen nu op een deel van de route met veel korte klimmetjes. We hoeven geen grote hoogteverschillen te overbruggen, maar echt opschieten doet het ook niet. Steeds weer wordt ons ritme onderbroken door een kort, maar vaak steil klimmetje.

Les waides

Inmiddels beginnen we ook wel een beetje moe te worden. We hebben er al 1400 hoogtemeters opzitten. Eerdere jaren waren we daar wel aan gewend, maar nu merken we dat we nog niet in een super conditie zijn. En dat terwijl er nog twee zware heuvels volgen: de Côte de Mortroux en Les Waides.

Met name de laatste heeft nog een pittig stuk. De klim is heel onregelmatig, en stukken van 6%, worden afgewisseld met vlakke stukken en zelfs een korte afdaling. Het zwaarste wordt echter voor het laatst bewaard. Nadat we de boerderij passeren wordt het steeds steiler, tot zo’n 13%. Na al die kilometers die we al geklommen hebben, zit er anders op dan langzaam naar boven te harken.

Eenmaal boven eten we nog een laatste broodje voor we terug fietsen naar de Auto. Gelukkig hoeven we niet meer te klimmen, want we zijn inmiddels wel echt moe geworden. Bij de auto kleden we ons om en rijden we, moe maar voldaan, terug naar huis.

Gerelateerde artikelen

• Verdwaald in Verviers
• De oost kantons van België op de racefiets
• De abdij van Val Dieu