Wielrennen in de Vulkaaneifel
10 juli 2020
Het is al halverwege juli en we hebben vanwege Corona enkel nog mooie rondjes in onze directe omgeving gefietst. Gelukkig is er sinds kort weer een en ander mogelijk buiten Nederland. Ook voor ons was dit reden om weer eens een fietsweekendje te plannen. We hebben gekozen voor de Vulkaaneifel, een gebied waar we al eens geweest waren, maar niet heel vaak komen.
Voor een weekendje weg is het een ideale bestemming. Vanuit Limburg is het ongeveer 2 uur rijden en je hebt hier beklimmingen die net wat langer zijn dan bij ons in de buurt. We hebben twee overnachtingen geboekt bij Landhaus Schend in Immerath, inclusief ontbijt en diner. Vanwege de Corona maatregelen die in Duitsland net wat strenger zijn dan bij ons, vonden we dat wel zo makkelijk.
Een rondje bij Wershofen
Vrijdagochtend rijden we weg richting Wershofen. Dit plaatsje ligt op de route naar ons hotel, maar dan nog wat noordelijker. Online hebben we een mooi rondje gevonden dat we hier gaan fietsen. Het is nog even de vraag of het weer mee zit, want het is een druilerige dag en er zijn buien voorspeld. Onderweg komen we dan ook midden in zo’n bui terecht, maar op het moment dat we in Wershofen een parkeerplek vinden is het gelukkig droog.
We maken de fietsen klaar en gaan op pad. De route begint met een mooie afdaling, direct gevolgd door de eerste klim naar Marthel. Het valt gelijk op hoe rustig het hier is. Mooie asfaltwegen slingeren door de bossen, terwijl er amper verkeer is. Zou het altijd zo rustig zijn, of is het in het weekend met mooier weer een stuk drukker?
Voor ons is het echter genieten om te fietsen in deze prachtige omgeving. Na de eerste klim volgt direct weer een afdaling en de volgende klim. Zo zal het de rest van de dag doorgaan: klimmen vanaf rivier de Ahr, dalen naar de rivier toe en heel veel bos.
Houden we het droog?
Na 22 kilometer komen we in Insul voor de derde klim van de dag. We moeten richting Reifferscheid en dat houdt in dat we ruim 5 kilometer gaan klimmen. Het begint eenvoudig met een gematigde stijging en we zijn zo in Lückenbach, het dorpje halverwege de klim. Via een klein, steil straatje aan het einde van het dorp rijden we zo het bos in. Ook hier heerst rust… Ondertussen wordt het steeds donkerder en het begint te spetteren. Tijdens het klimmen stop ik niet graag om een regenjas aan te trekken, dus ik fiets nog even door in de hoop dat het meevalt en inderdaad: het wordt gelukkig weer droog.
In Reifferscheid stoppen we om wat te eten. We zijn halverwege en hebben trek gekregen. De zelfgemaakte worteltaart smaakt heerlijk en we kunnen er weer tegenaan.
Het klimmen en dalen gaat gewoon weer verder en even later zijn we in Arhweiler voor één van de wat zwaardere beklimmingen van de route. We moeten naar Aremberg, een klim van ruim 3,5 kilometer met een gemiddelde stijging van 6,3%. Opnieuw een mooie klim en als Aremberg binnen bereik komt, stop ik toch even voor een foto van het uitzicht dat je hier hebt.
De laatste loodjes
We vorderen inmiddels goed met de route en hebben nog slechts één klim te gaan. Deze klim brengt ons terug naar Wershofen over opnieuw een rustige weg door het bos. Gelukkig is het nu wel wat minder steil. Ondanks dat het rondje slechts 60 kilometer was, begin ik mijn benen toch wel te voelen. Het is blijkbaar nog even wennen om klim na klim op te fietsen.
Terug bij de auto kijken we tevreden terug op de route. Mooie wegen en ondanks de dreigende luchten uiteindelijk slechts een paar spetters regen. We pakken de spullen in en rijden naar ons hotel in Immerath.
Mondkapjes…
In het hotel moeten we voor het eerst een mondkapje op. Ook dit is even wennen, maar niemand lijkt er van op te kijken. We krijgen een ruime kamer, pakken onze spullen uit en zetten de fietsen in de garage. Daarna kunnen we aanschuiven voor het eten. We hebben flinke trek en de gehaktballen met patat smaken bijzonder goed.
‘s Avonds maken we het niet te laat, want we hopen zaterdag een beetje op tijd te vertrekken voor een wat langere ronde.
Mosel-Maare-Radweg
Zaterdag fietsen we een route die Strava voor ons gemaakt heeft via de nieuwe route tool. We hebben dit niet eerder gedaan en laten ons verrassen. Afgezien van een pittige klim om het dorp uit te komen, zijn de eerste 40 kilometer van de route eenvoudig. We fietsen over de Mosel-Maare-Radweg, een lichtdalend fietspad, in zuid-oostelijke richting naar de Moezel. En ook hier is er veelal bos 🙂
Uiteindelijk bereiken we de Moezel, maar voordat we het laatste stuk afdalen, hebben we nog even een schitterend uitzicht op de rivier en het dorp Ürzig dat hier naast ligt. We zijn niet de enigen die hier even stoppen voor een fotomoment. Dan dalen we af via een aantal haarspeldbochten en bereiken de rivier.
Langs de Moezel
We volgen het fietspad langs de Moezel en komen zo door verschillende dorpjes. In het grotere Traben-Trarbach hopen we een broodje te kunnen kopen. Helaas blijkt het centrum van het stadje aan de andere kant van het water te liggen, dus we besluiten wat van onze eigen voorraden (worteltaart) te eten. Daarna gaan we snel verder. Na enkele kilometers fietsen we door Enkirch en daar blijkt naast het fietspad ineens een kraampje te staan dat allerlei snacks verkoopt. De curryworst en cola smaakt bijzonder goed!
Na deze onverwachte pauze vervolgen we onze route. We slaan af de heuvels in om zo een stuk af te snijden van het fietspad langs de Moezel. Dat houdt natuurlijk wel in dat we moeten klimmen, een fijne afwisseling na alle vlakke kilometers. Vol goede moed beginnen we aan de klim, maar al snel worden we een onverhard mountainbike pad opgestuurd. Dat gaat niet lukken op de racefiets, dus we rijden door en hopen dat een volgende afslag wel geasfalteerd is. Dat blijkt het geval en we slingeren via een aantal haarspeldbochten omhoog tussen de wijnvelden door. Tot ook hier het asfalt ophoudt… Er zit niets anders op dan om te keren, weer af te dalen naar de rivier en alsnog het fietspad langs de Moezel te volgen. We hadden Strava gevraagd om een verharde route, maar blijkbaar heeft de routetool nog wat verfijning nodig.
Steigung von Bremm
Geen probleem, het fietspad is makkelijk te vinden en we fietsen door tot Bremm. Hier wacht ons een flinke klim van 5 km met ruim 300 hoogtemeter, dat is een gemiddelde stijging van 6%. We beginnen te klimmen, via een aantal haarspeldbochten laten we de Moezel snel achter ons. Het gaat niet helemaal vanzelf, maar het is goed te doen. Na de haarspeldbochten lijkt het alsof je niet veel hoger meer kunt. Toch loopt de weg nog een flink stuk door in westelijke richting. Het laatste deel is een stuk eenvoudiger en het dorp Beuren, waar de top ligt, komt in beeld.
Het is nu nog een kleine 20 kilometer naar het hotel. Grotendeels is het weer vlak. Alleen aan het einde zit nog één klimmetje dat niet zo fijn is, met name omdat het asfalt zo slecht is terwijl het wel steil is. Dit is echter de laatste inspanning en vanaf de top fietsen we zo terug naar het hotel.
Tevreden drinken we een lekkere hefeweizen op het terras en daarna schuiven we aan voor het avondeten. Opnieuw erg lekker!
Immerather Maar
Na het eten kunnen we het niet laten om nog even naar de Immerather Maar te lopen. De Vulkaaneifel dankt zijn naam aan de Vulkanische activiteit die het gebied gevormd heeft. De kraters zijn nog zichtbaar in het landschap en sommige zijn inmiddels gevuld met water, dat zijn nu meren. De wandeling naar de Immerather Maar is iets verder dan verwacht, maar wel de moeite waard.
Een laatste rondje
Voor de laatste dag hebben nog één rondje op het programma, opnieuw gemaakt met de Strava route tool, maar ook deze route blijkt over mountainbike paden te lopen. Daarnaast merken we dat we toch wel moe zijn van de eerste twee dagen. We maken daarom ter plekke een klein rondje met behulp van de kaart, fietsen nog een uurtje door een verrassend mooi, open landschap en gaan dan lekker naar huis. Nu kunnen we nog even nagenieten van een heerlijk fietsweekend voordat de werkweek weer begint.
Gerelateerde artikelen
Dit bericht werd geplaatst in de categorie racefiets door Leonie Derendorp.
Reacties
Plaats een reactie