Simpelveld-Monschau-Simpelveld
2 mei 2015
We wonen nu al geruime tijd in Limburg en kennen we daar de meeste wegen inmiddels wel en ook in Ardennen zijn we al een aantal keer geweest. De Eifel daarentegen is nog enigszins onontgonnen gebied. Wellicht komt dat doordat er weinig bekende cyclo’s plaatsvinden? Of ligt de grote stad Aken zo in de weg op weg daarnaartoe? Het blijft vreemd, want als je er eenmaal een paar keer bent geweest wil je eigenlijk niet anders meer: grote hoogteverschillen, relatief rustige wegen en zelfs fietspaden.
Vanuit Sittard ben je met een uurtje rijden in de Noord-Eifel, maar afgelopen zaterdag stond er voor ons een andere rit op het programma. Vers gedownload van gpstracks.nl zouden we van Simpelveld naar Monschau en weer terug naar Simpelveld rijden. Het stuk tot Simpelveld deden we met de auto. Goed gemutst gingen we op weg en na een half uurtje rijden stonden we op een iets andere plek dan van tevoren bedacht, maar wel langs de route. Naar we nu weten kun je boven op Trintelen ook prima parkeren.
Nog even in Nederland
De route zou voor een groot deel door het Noord-Oostelijke deel van België voeren alvorens heel kort in Duitsland een bochtje te maken. Maar we begonnen in Trintelen. Omdat we bovenop de berg hadden geparkeerd, begon het met een afdaling richting Eyserheide en daarna langs de westkant van de heuvel waar ook de Eyserbosweg ligt verder naar beneden tot in Wijlre. We fietsten verder langs de Brand brouwerij en kwamen zo al snel in Gulpen. Bij het zwembad begon dan direct de eerste klim van de dag: De Koning van Spanje. Niet echt stijl, maar relatief lang en een goede klim om de benen op te warmen.
De klim naar Henri Chapelle
Bovenop slaan we rechts af om nog rustig wat verder te stijgen tot in Heijenrath. Via die heerlijke afdaling van de Loorberg fietsen we richting de grens met België. In Slenaken steken we dan daadwerkelijk de grens over: we hebben het Belgische land bereikt. Wanneer je bij Teuven onder het spoor doorgaat en direct linksaf slaat kom je op een tamelijk makkelijke, maar vrij lange klim die je helemaal naar Henri-Chapelle brengt. Het asfalt is vooral in het begin niet super, maar omdat het nog rustig is rijden we in het midden van de weg waar het nog gaat. Langzaam aan komt er af en toe een procentje bij, maar echt stijl wordt het nergens.
Na Henri Chapelle hobbelt het rustig verder met hier en daar wat kleine klimmetjes die niet echt een naam mogen hebben. We eten vast een banaantje en een reepje en komen algauw aan in Eupen. Dit is een behoorlijk drukke, typisch Belgische stad: een beetje chaotisch en rommelig en je moet goed uitkijken voor al het verkeer. Helaas is de GPS op dit soort plekken soms wat moeilijk af te lezen, zeker als er twee wegen bijna parallel lopen vanaf een afslag. We rijden dus ook even verkeerd. Gelukkig zie je dat dan wel weer snel en na het omkeren gaan we weer vrolijk verder. Even plotseling als onverwacht rijden we in een buitenwijk van de stad waar het heerlijk rustig is en we maken ons klaar voor een echt lange klim van zo’n 15 km.
Grunklosterberg
Het eerste deel van deze beklimming loopt vanuit Eupen naar de stuwdam `Wesertalsperre` en duurt zo’n 2,3 km. Bij de stuwdam lijkt het eerst alsof we niet door kunnen, maar een tweede blik leert ons dat het fietsroutenetwerk hier toch doorloopt en we gaan langs de slagboom verder omhoog. Het tweede deel van de Grunklosterberg is het mooiste: links zie je nog een hele tijd de `Stausee Eupen` terwijl de weg wat kronkelt door het bos. Zodra je het water verlaat, trekt ook de klim aan. Steil wordt het nergens, maar dit zal wel even voortduren. Met een kleine 4 km met gemiddeld zo’n 4% kun je heel aardig in je ritme komen! Dan draaien we (helaas) weer de grote weg (N67) op die je in de volgende 6 km naar de Duitse grens brengt. Vanuit Mutzenich (ja, je bent nu echt in Duitsland) is het een snelle afdaling over goed asfalt tot in Monschau. Na de haarspeldbocht komen we bij een drukke rotonde met verkeersopstopping. Onze route gaat gelukkig verder naar beneden en we laten de drukte al gauw achter ons.
Monschau
Plotseling houdt de weg echter op. Rechts is een parkeergarage, rechtdoor een kasseienstraat met winkeltjes en toeristen. We zijn recht het centrum van Monschau ingefietst. Heel langzaam hobbelen we de kasseien over met twee handen op de rem, uitzwenkend voor de dagjesmensen. Hartstikke leuk centrum hoor, maar we zijn hier nu even om te fietsen ja?! Bij het museum zegt de route links maar staat er een groot bord dat we er niet in mogen. Na een kort overleg staan we op het punt dat toch te doen als er een vriendelijke Duitser vertelt dat we beter even een straatje om kunnen rijden. Dat doen we en al snel zitten we toch weer op de route en worden we getrakteerd op een kasseienklim: de Eschbachstrasse. Deze duurt gelukkig niet zo lang, maar na de bocht wacht een venijnig steile helling die ons binnen enkele hectometers hoog buiten Monschau brengt. De afdaling naar Hammer is vrij steil en de remmen doen het gelukkig goed. Beneden wacht ons de klim naar Eicherscheid.
Klim naar Eicherscheid
Deze bevat gelukkig wel enkele haarspeldbochten maar is vooral in het begin steil. De percentages liggen tussen 8% en 13% en pas naar het einde toe vlakt de berg af. Boven is het weliswaar mooi wonen, maar na een Snelle Jelle gaan we toch weer verder. Volgens het hoogteprofiel hebben we het moeilijkste wel gehad nu en is het de komende 40 km hoofdzakelijk dalen.
In de praktijk liggen er echter nog enkele kleine kuitenbijters onderweg. Omdat we van al het klimmen ook dusdanig moe zijn geworden halen die het tempo er behoorlijk uit. Toch gaat het hier nog vrij goed en zo ronden we al snel de kaap van de honderd kilometer.
Nog een stuk door België
Dan volgt er een heel nieuw stuk route voor ons. Vanuit Raeren fietsen we via Eynatten naar Kelmis om vervolgens via Moresnet in Gemmenich uit te komen. Waren we niet zo moe dan was dit nog een veel mooier stuk geweest 😉 De klim naar Wolfhaag heeft me nooit zo veel moeite gekost, maar zo aan het eind van de route…
De laatste loodjes
De laatste kilometers vanaf de grens gaat het eerst snel de Wolfhaag af naar Raren. Daar slaan we rechtsaf en hobbelen we via Holset en Harles naar Vijlen. Dan gaat het weer snel, want we fietsen bergafwaarts en voor we het weten zijn we Mechelen voorbij en rijden we richting Partij. De Gulperberg ligt daar al te wachten, maar die slaan we dit keer lekker over. We steken de provinciale weg (N278) over in Wittem en pakken de gemakkelijke klim richting Eys via de van Plettenbergweg. Hier probeer ik nog even een record te rijden, maar de benen zijn inmiddels helemaal volgelopen en echt hard gaat het niet meer. In Eys pakken we tenslotte de tweede afslag linksaf en rijden we in een heel rustig tempo de Eyserweg naar Trintelen op.
Moe maar voldaan arriveren we bij de auto!
Gerelateerde artikelen
Dit bericht werd geplaatst in de categorie racefiets door Leonie Derendorp.
Reacties
Plaats een reactie