Klimmen in de jura (1): wat een rust…
1 september 2018
Na een aantal heerlijke dagen in de Auvergne zijn we inmiddels in de Jura aangekomen. We hebben een camping in Artemare gevonden. Vanaf dit plaatsje gaan we een paar mooie tochten fietsen. Het is 1 september, de meteorologische herfst is begonnen en de zon priemt tussen de bomen door op de voortent. Het wordt niet echt warm in de tent, want de zon heeft weinig kracht. Opstaan is dus nog best lastig.
Toch staan we op om een lekker ontbijtje te kopen en wat broodjes om mee te nemen op de fiets. Dan is het tijd om de fietskleding aan te trekken, de bidons te vullen en op pad te gaan voor ons eerste tochtje door de Jura. Om een uur of 11 zijn we eindelijk zover en vertrekken we richting de Col de la Planachat.
Drinkwater?
We fietsen een route die we van internet gedownload hebben en dan is het altijd even afwachten of zo’n route over goede wegen loopt. Dat blijkt gelukkig het geval te zijn en al gauw zijn we Artemare uit en klimmen we op de D31. De eerste 10 km gaan voornamelijk omhoog met afwisselende stijgingspercentages. We komen een heleboel kleine dorpjes tegen en ook veel waterpompen. Het lijkt echter zo te zijn dat de meeste eau NON potable zijn, geen drinkwater dus. Vreemd, maar niets aan te doen. Het fietstochtje van vandaag is maar zo’n 60 km dus we hebben niets nodig, maar we onthouden het voor de volgende dagen.
Col de la Clye
Om 12 uur precies rijden we Sutrieu in. Hier bevindt zich de afslag naar de eerste col. We draaien linksaf de Route Planachat op. Het weggetje lijkt wel een boerenpad. Het asfalt is niet erg best en de weg is vrij smal. Hier en daar groeit het onkruid in het midden en is er steenslag in de weg. Het hobbelt ook behoorlijk en het is meteen flink steil. Het voordeel van zo’n boerenweggetje is echter dat er nauwelijks verkeer is. In de klim van ruim een half uur komen we geen auto tegen. Ook geen fietsers, slechts twee wandelaars.
Op tweederde trekt de klim nog wat verder aan. Hele stukken stijgt het met 9 à 10% en dikwijls nog een beetje meer. Na een laatste steile, rechte lijn zijn we op de top van de Col de la Clye (1151m).
Grind en keitjes
Er volgt een stukje afdaling en dat woord moeten we met een korreltje zout nemen. Het asfalt mag die naam nauwelijks dragen. Het is grotendeels weggeslagen en vervangen door grind en keitjes. Lopen lijkt hier de enige optie, want een poging om toch te fietsen verliep helaas niet heel succesvol. Gelukkig bereiken we even later weer een asfaltweg, waar opnieuw slechts een enkele auto rijdt.
Even verderop kunnen we rechts afslaan om de Col de la Rochette af te toppen. Echter, de route leidt ons enkel tot de top om daar weer om te keren. Dan heb je de klim toch niet echt gedaan en dat telt niet. We nemen dus direct de linker afslag en beginnen aan de afdaling. Dat duurt echter niet lang. Al snel blokkeert een slagboom de weg en we mogen er niet door. De reden is niet zo duidelijk (onze kennis van de Franse taal is beperkt), maar het duurt nog tot 2 september. Morgen dus…
Omleiding naar naar Hauteville
We wagen het er niet op, want er blijkt een alternatief te zijn om in Hauteville te komen. We verlaten dus de GPS route, hopelijk tijdelijk. De afdaling die volgt is heftig, kort, steil en koud. Beneden gaan we links, rechts en dan fietsen we Hauteville binnen. Dat is alvast gelukt. Even later zitten we weer op de route en fietsen we noordwaarts naar Champdor.
Col de Cuvillat
In Champdor begint het volgende obstakel: de Col de Cuvillat, met zijn 1073 meter hoogte niet zo heel spannend, maar hoe lopen de kilometers naar de top? Steil of gematigd? Het blijkt een beetje van beide. Gelukkig hebben we het door het klimmen weer lekker warm gekregen. De eerste kilometers stijgen met zo’n 5% en we fietsen lekker samen op. Naar het einde toe wordt het steiler, van 5 naar 6, 7, 8%. Vlak voor de top volgt nog een gemeen stukje, maar na een laatste bocht naar links zijn we er!
Tijd voor foto’s en dan trekken we gauw onze jasjes aan. Het is duidelijk dat we richting de herfst gaan: het zal hier maar zo’n 14 graden zijn. Het eerste stuk afdaling is mooi. Er is verder niemand en we hebben de weg voor ons zelf. Toch blijft het opletten en sommige bochten zijn behoorlijk onoverzichtelijk. Af en toe moet er dan ook flink geremd worden.
Een laatste pauze
We pauzeren in Le petit Aubergement, eten de laatste broodjes en kijken hoe men hier het gras maait. We staan bij een gedenkteken waar twee lokale helden worden vereerd die zo’n 75 jaar geleden door de Duitsers zijn gefusilleerd. De bloemen staan er nog altijd mooi bij.
We aanvaarden de weg terug. Het is nu niet lastig meer, want in een hoofdzakelijk dalende lijn volgen we de D31 zuidwaarts. In Sutrieu komen we langs de splitsing waar we vanmorgen de Col de la Clye opgefietst zijn. Nog een rondje? Nee, het is genoeg geweest, op naar Artemare. We zijn hier tenslotte nog een paar dagen om mooie tochten te fietsen. Morgen staat de hoogste col uit de Jura op het programma: de Grand Colombier.
Gerelateerde artikelen
Dit bericht werd geplaatst in de categorie racefiets door Leonie Derendorp.
Reacties
Plaats een reactie