Klimmen in de Jura (2): Grand Colombier
2 september 2018
Op onze tweede dag van onze vakantie in de Jura staat de Col du Grand Colombier op het programma. Je kunt de Colombier vanaf meerdere zijden opfietsen. Wij kiezen dit keer voor de ‘makkelijke’ kant: 900 hoogtemeters in 13 kilometer, waarvan enkele kilometers vlak. Dat zou te doen moeten zijn. Om de voet van de klim te bereiken, moeten we eerst naar Lochieu. Dit dorpje ligt ongeveer 400 meter hoger dan onze camping en we beginnen dan ook gelijk te klimmen. Het stijgt regelmatig, rond de 6%, tot we bij een echte stopplaats voor fietsers komen. Er is een eau potable (drinkwater) en er zijn zelfs echte toiletten.
Wegblokkade
Na een korte stop gaan we verder. Er volgt een korte afdaling en dan een bord: route barrée. We besluiten om toch door te fietsen, want de omleiding loopt omhoog en we moeten nog genoeg klimmen vandaag. Een stukje verderop wordt duidelijk dat een wegverzakking de oorzaak is van deze afsluiting. Voor auto’s lastig, maar met de fiets kan je er gewoon langs. Even later zijn we in Lochieu en zien we de afslag naar de Grand Colombier.
De klim
De muziek gaat aan en dan kunnen we beginnen aan de 900 hoogtemeters. Het is de gebruikelijke strijd met de berg: gewoon maar door blijven fietsen, ook als het zwaar is. En vooral niet aftellen, want dan is de weg tot de top wel heel erg lang. Ik probeer vooral plezier te hebben tijdens het klimmen en ervan te genieten. We zijn tenslotte in een schitterende omgeving en hier hebben we voor getraind, maar op sommige stukken is genieten makkelijker dan op anderen.
De klim is zeer onregelmatig. Halverwege is er zelfs een aantal vrijwel vlakke kilometers. Die moeten uiteraard gecompenseerd worden met steilere stukken. Er volgen dan ook verschillende stroken waar het stijgingspercentage langere tijd boven de 10% blijft.
De laatste loodjes
Tot dat moment was het allemaal heel goed te doen. Je fietst door een bos, er is nauwelijks verkeer, alleen de grote hoeveelheid split op de weg is een beetje jammer. Een aantal kilometer van de top komt de klim samen met de veel steilere klim vanuit Le Petit Virieu. Het landschap wordt nu meer open, maar het wordt ook zwaar. Een kruis op de top komt in zicht. De laatste 2 kilometer gaan met 9,9% en 10,5%. Na een veerooster kijk ik naar rechts en daar loopt hoog boven me een vangrail. Daar moet ik ongetwijfeld naar toe, maar ik had hem nog niet eerder gezien. Het blijkt ook niet gemakkelijk en het gaat erg langzaam.
Toch is daar dan ineens de top. Pim is er al en ik trek snel warme kleren aan. Het is bewolkt en koud op 1500 meter. Er is een uitzicht op het meer van Bourget, maar erg ver kunnen we niet kijken. Het is wat mistig.
Een ander plan
We maken een plan voor de rest van de tocht. Eigenlijk hadden we de Col de la Biche op het programma staan. Dit zou ook een zware col moeten zijn en ik vind het wat teveel van het goede. Gelukkig zijn er in de Jura veel wegen en met behulp van de kaart vinden we een mooi alternatief: de Col de Richemond.
We dalen daarom af naar Anglefort. Het is geen fijne afdaling, want is het er steil, onoverzichtelijk en het asfalt is er zo slecht dat we zitten te stuiteren op onze racefietsen. En dan ligt er ook nog grind op de weg… Een hele slechte combinatie waar je niet op hoopt als je net een zware klim op gefietst bent. Beneden slaan we linksaf om langs een doorgaande weg naar het noorden te fietsen. Het is hier wat drukker dan we verwacht hadden en er lijken aan deze kant van de berg ook veel meer mensen te wonen.
Op zoek naar de volgende klim
We fietsen van dorpje naar dorpje terwijl we steeds licht klimmen tot we in l’hopital zijn. Hier zou een afslag naar het westen moeten zijn, maar waar? De weg die we op het oog hebben kunnen we niet vinden. Gelukkig is er iets verderop een andere afslag. Hier begint ook de Col de Richemond, een klim in twee etappes. Eerst fietsen we 3 kilometer naar Craz. Het is een heel rustig, smal weggetje door verschillende gehuchten. Het stijgt onregelmatig, soms maar een paar procent en dan weer 10% op andere stukken. In Craz komen we weer op een doorgaande weg.
Het is nu nog 6 km tot de top en dat zijn geen moeilijke kilometers. Het stijgt regelmatig, zo’n 6% terwijl de weg door het bos heen kronkelt. Af en toe passeert een auto. Het enige wat jammer is, is dat er geen bordjes langs de kant staan om aan te geven hoe ver de top nog is. Inmiddels heeft de vermoeidheid wel toegeslagen, dus een aanknopingspunt had best welkom geweest.
De top?
De top komt redelijk onverwacht. Ineens zit Pim daar naast een bord met ‘Col de Richemond’ in het gras. Vanwege de grote hoeveelheid vliegen maken we snel wat foto’s en beginnen dan aan de afdaling. Tenminste, dat denken we, want we blijken nog een kilometer over een soort plateau te fietsen en zelfs licht te klimmen. Vertwijfeld vragen we ons af of het bord wel op de goede plaats stond.
Dan begint toch echt de afdaling. Zo’n 750 meter dalen over een goede weg, dat is nog eens een mooie afsluiting van de tocht. De kilometers gaan snel en voor we het weten zijn we terug op de camping. Hier kunnen we met een biertje nog even nagenieten van de mooie tocht en ons verheugen op de komende dagen.
Gerelateerde artikelen
Dit bericht werd geplaatst in de categorie racefiets door Leonie Derendorp.
Reacties
Plaats een reactie