La Chouffe Classic 2019
18 mei 2019
Na een niet zo’n beste nacht gaat de wekker zaterdag al heel vroeg. Zou het de spanning zijn? We hebben vrijdagavond alle spullen al ingepakt en kunnen snel vertrekken naar Houffalize voor de La Chouffe Classic. Zo vroeg op de dag is het nog rustig op de weg, zelfs op de parkeerplaatsen is het rustig. Dat zal vanmiddag wel anders zijn.
We trekken onze fietsoutfit aan en fietsen naar de start: een flinke afdaling van 3 kilometer, daar moeten we vanmiddag weer omhoog… Bij de start blijkt dat we veel te vroeg zijn. Het is pas kwart over 7 en we moeten nog wachten tot half 8. Dat is ons nog nooit gebeurd. We wachten rustig af terwijl steeds meer mensen zich rond de start verzamelen. Ondertussen begint het zachtjes te regenen. Dat belooft niet veel goeds, we hadden slecht weer pas aan het einde van de dag verwacht.
Op pad
Om half 8 mogen we dan eindelijk op weg. Door de motregen fietsen we langs de Ourthe naar het westen, langs de camping waar we 9 jaar geleden gekampeerd hebben. Het ziet er bekend uit, ondanks dat het best lang geleden is. De eerste kilometers gaan gemakkelijk, het daalt licht, het is rustig en het asfalt is goed. Wat een contrast met onze tocht vorige week, waar werkelijk niets vanzelf leek te gaan.
Dan dienen de eerste hellingen zich aan, de Côte de Mormont en de Côte de Nisramont. Beide hellingen zijn wat langer dan we gewend zijn van Limburg, maar ze zijn vrij regelmatig en het is er prettig fietsen. Zo hebben we er ineens al bijna 20 kilometer opzitten. Dat gaat goed en zelfs de regen is opgehouden.
Belgie’s zwaarste berg
De eerste echte uitdaging wacht in La-Roche-en-Ardenne. Na de eerste bevoorrading staat direct de Col de Haussire op het programma. Ook deze klim is ons niet onbekend, maar de laatste keer hadden we kant met de makkelijke aanloop genomen. Dit keer beginnen we al in het dorp te klimmen. Lange stroken met meer dan 10% stijging zorgen ervoor dat ik maar heel langzaam vooruit kom. Tot er een korte afdaling volgt. Ik wist dat er halverwege een afdaling zou komen en het zorgt ervoor dat ik even kan bijkomen, maar het voelt ook een beetje nutteloos. Nu volgt er nog één lange, steile strook tot de top. De bijna rechte weg loopt door het bos en er is dan ook weinig ander uitzicht dan bomen. Het lijkt hierdoor alsof er geen eind aan de klim komt, maar als er een bocht naar links volgt is daar ineens de top.
Lange klimmen
We vervolgen onze tocht met een mooie klim naar Cielle en gaan daarna verder met de langste klim van de La Chouffe Classic: de Côte de Dochamps. Eigenlijk zou dit een makkelijke klim moeten zijn. Het is dan wel bijna 8 kilometer klimmen, maar steil wordt het niet. Alleen die Haussire heeft toch wel veel energie gekost… Het duurt dus vrij lang voordat ik in Dochamp ben. Ik eet nog maar een reepje en daarna gaat het gelukkig beter.
De Côte de Odeigne is de volgende lange helling. Opnieuw klimmen we meer dan 5 kilometer naar het hoogste punt van de route. Zulke lange klimmen hebben we niet in Nederland, maar het is wel ideale training voor het hooggebergte waar we over anderhalve maand naar toe willen.
De Brouwerij
Inmiddels zijn we in het gedeelte met wat korte hellingen. De zon is gaan schijnen en het is mooie dag geworden. Het landschap is onverminderd mooi en het is genieten om in dit deel van België rond te fietsen. Na 110 kilometer komen we bij de brouwerij van La Chouffe. We kunnen een proefglaasje La Chouffe proberen, maar we slaan even over. Er volgen nog twee flinke hellingen en hoewel het er gezellig druk is, lijkt het geen goede combinatie. Bovendien zijn deze proefglaasje eigenlijk best flinke glazen…
We fietsen verder en direct dient zich La Longue Virée aan. De helling doet zijn naam eer aan, het is inderdaad een vrij lange klim van meer dan 3 kilometer. Halverwege loopt een wielrenner ietwat slingerend met zijn racefiets langs de kant van de weg. Zou het de vermoeidheid van de zware tocht zijn, of toch het bezoek aan de brouwerij? We zullen het niet weten, want wij zijn gewoon naar boven gefietst.
Een mooie afsluiting
Er wacht ons nu nog één laatste uitdaging: de Côte Saint-Roch. Deze helling ligt in Houffalize en is optioneel. Je kunt gelijk naar de finish fietsen, maar eigenlijk hoort deze klim er wel bij. Toch maar proberen dus. Het eerst stuk door het dorp stijgt het amper, maar dan slaan we rechtsaf en loopt er een muur van asfalt tussen de huizen omhoog. Heel langzaam fiets ik naar boven, terwijl langs de kant van de weg bewoners staan te kijken hoe iedereen naar boven probeert te komen. Sommige mensen moedigen ons aan en dat is wel nodig. De weg draait iets naar links en steeds als ik denk dat het steile stuk toch wel ten einde moet komen, komt er een nieuwe muur in zicht. Uiteindelijk wordt het minder steil, maar zo aan het eind van de klim en toertocht blijft het zwaar tot de kapel op de top. Wat een bizarre klim, maar ik ben blij dat het gelukt is en niet de korte, makkelijke weg naar de finish heb genomen.
We dalen af naar het centrum van Houffalize, helaas over een weg die opnieuw geasfalteerd moet worden. We zijn redelijk op tijd terug en we eten een hamburger en braadworst bij de finish. Na alle zoete repen smaakt dat zo goed. Wat was het een mooie tocht! Tevreden fietsen we terug naar de auto, we moeten alleen nog even 3 kilometer klimmen om de auto te bereiken…
Gerelateerde artikelen
Dit bericht werd geplaatst in de categorie racefiets door Leonie Derendorp.
Reacties
Plaats een reactie