De alternatieve beklimmingen rond Alpe d’Huez
22 juli 2014
Half juli 2014 reden we naar een camping in Bourg d’Oisans, aan de voet van Alpe d’Huez, voor een heerlijke fietsvakantie. Dit deel van de Franse Alpen is ontzettend populair bij de nederlanders. Overal om je heen hoor je hollandse gesprekken en je hebt niet echt het idee dat je in Frankrijk bent. Toch is de ligging van dit dorpje ideaal. Naast Alpe d’Huez is dit een goede uitvalsbasis voor andere bekende beklimmingen, zoals de Croix de Fer, Col du Glandon, Col de Lautaret en de Col du Galibier.
Vorig jaar zijn we ook al in dit gebied geweest en hebben we de meeste van deze bekende beklimmingen als eens gefietst. Met een blik op de fietskaart en de hulp van een gids met fietsroutes zien we al snel dat er nog veel meer te fietsen valt. Deze routes, onbekend bij het grote publiek, gaan over rustige wegen, maar kunnen toch ook best zwaar zijn.
Dakgoot
Na een regenachtige morgen stappen we op de fiets voor een tocht naar Le Freney d’Oisans via de D211a. Onze reisgids beschrijft deze weg als ‘de dakgoot van de berg’ en ook onze camping-buurman vertelt ons dat deze weg niet echt geschikt is voor auto’s. Wij zijn nieuwsgierig geworden en gaan op pad. Eerst fietsen we naar het dorpje La Garde. Dit dorp kom je na ongeveer 3 steile kilometers tegen tijdens de beklimming van Alpe d’Huez. Bij La Garde laten wij Alpe d’Huez achter ons. We slaan rechtsaf een smalle weg in en komen bij de waterval de ‘Sarenne’. Na een korte foto-stop vervolgen we onze weg. We komen er al snel achter wat onze reisgids bedoelde met de ‘dakgoot’. De weg is erg smal (er kunnen geen twee auto’s elkaar passeren) en de afgrond is erg diep. Toch is het een hele mooie route. We komen slechts enkele auto’s en een paar fietsers tegen. Verder is het er stil. We stoppen een paar keer om van het uitzicht te genieten. Je hebt er een fantastisch uitzicht op het dal waar het doorgaande verkeer rijdt. Dan volgt er een mooie afdaling naar het dorpje Le Freney, van waar we weer terug fietsen naar de camping. Nu fietsen we over de drukke, doorgaande weg en zien we hoog op de bergwand de weg lopen waar we zojuist zelf nog gefietst hebben.
Vilard Reculas – de westzijde van Alpe d’Huez
Alpe d’Huez is nog van een andere zijde te bereiken dan de bekende klim vanuit Bourg d’Oisans. We fietsen naar het grote stuwmeer aan de voet van de Croix de Fer. Vanaf het meer volgen we de borden naar het dorpje Villard Reculas. Via dit dorp zullen van dan naar Huez fietsen, op slechts een paar kilometer van het ski-oord Alpe d’Huez. Maar voordat we aan de beklimming beginnen, willen we ook een rondje rond het meer fietsen.
Vanuit Bourg d’Oisans is de weg naar de voet van de Croix de Fer eenvoudig, een ruime 10 kilometer over een vlakke weg. Vervolgens via een paar haarspeldbochten omhoog en we fietsen naast het stuwmeer. Ook de weg naast is stuwmeer is vlak. Dit is bekend terrein, want hier zijn we vorig jaar al geweest toen we de Croix de Fer beklommen. We pakken nog de eerste steile kilometer van deze col mee, maar dan slaan we af: wij willen tenslotte rond het stuwmeer fietsen. Op de terugweg langs het meer pauzeren we even om wat te eten en van het uitzicht op het meer te genieten. Dan is het tijd om verder te gaan. Het meer blijkt niet zo heel groot te zijn en we zijn snel weer terug bij het begin.
Het is tijd om de klim naar Villard Reculas te beginnen. We weten eigenlijk bijna niks van deze beklimming, behalve dat we uiteindelijk in Huez uit moeten komen. Het blijkt een hele rustige klim te zijn, met weinig verkeer en goed wegdek. De beklimming blijkt ongeveer 9 kilometer te duren, maar is gemiddeld niet erg steil. Er zitten wat haarspelden in waar de weg 8 – 10% stijgt, maar de 14% die op de bordjes staat aangegeven wordt gelukkig niet gehaald. Bovenaan vlakt de klim verder af en wordt het niet steiler dan zo’n 6%. Op zich een hele fijne klim dus, los van de enorme zwermen vliegen die er rond je hoofd vliegen.
We hadden verwacht dat Villard Reculas het hoogste punt zou zijn, maar dat bleek niet het geval te zijn. We stijgen door over een smalle weg die opnieuw iets wegheeft van een dakgoot totdat we ineens een bordje ‘pas de confession’ zien. Daar beginnen we echt aan de afdaling naar Huez. We twijfelen nog even of we door zullen fietsen naar het ski-station, maar we besluiten het niet te doen, omdat we een paar dagen eerder Alpe d’Huez al in zijn geheel beklommen hebben. We dalen gelijk af naar de camping. Alpe d’Huez is echt fantastisch om af te dalen: een brede, vrij overzichtelijke weg waarop je met veel snelheid kan afdalen.
Les Deux Alpes via Bons
Op onze laatste dag in de Franse Alpen gaan we Les Deux Alpes beklimmen. Ook hier nemen we een alternatieve route door eerst naar Bons te fietsen. Vanaf de camping fietsen we langs de D1091, de drukke doorlopende weg naar Briancon. Na een aantal kilometers nemen we de afslag naar het dorp Bons. De beklimming naar Bons begint gelijk steil, rond de 9% en dat blijft het ook een aantal kilometers. Het is wel een hele rustige weg met veel beschutting, dat maakt het een fijne beklimming. Dan vlakt de weg af en komen we weer in een dakgoot terecht, dit keer aan de andere kant van de vallei. Het uitzicht is weer fantastisch en we stoppen voor wat foto’s en een snack.
Als we verder fietsen komen we halverwege de beklimming van Les Deux Alpes uit. We fietsen door naar boven. Het is tenslotte nog maar een paar kilometer en we zijn al behoorlijk hoog. Toch vallen deze kilometers me een beetje tegen, ze lijken veel steiler dan in mijn herinnering van vorig jaar. Na deze beklimming volgt een mooie, snelle afdaling terug naar de camping. Eerst dalen we Les Deux Alpes af, en dan langs de doorlopende weg naar Bourg d’Oisans. Met een mooie eindsprint sluiten we hier onze fietsweek in de Franse Alpen af.
Gerelateerde artikelen
Dit bericht werd geplaatst in de categorie racefiets door Leonie Derendorp.
Reacties
Plaats een reactie