Wielrennen rond Canazei, Italië

Italië is de bestemming van onze zomervakantie dit jaar. We zijn twee jaar geleden een aantal dagen in de Italiaanse Alpen geweest en dat is heel goed bevallen. Dit jaar zullen we dan ook de hele vakantie in de Italiaanse bergen doorbrengen. De eerste stop is Canazei, een mooie plek in Trentino op ruim 900 km van Sittard. Hoewel de afstand meevalt, blijkt het toch een lange reis te zijn. In Oostenrijk hebben we wat vertraging door een afgesloten weg en het laatste stuk rijden we veelal over B-wegen. Als laatste rijden we de Passo Sella over en dan staan we ineens bij de camping die aan de voet van deze klim ligt. 

We zetten de tent op, wandelen wat door Canazei waar veel winkeltjes en restaurantjes blijken te zijn en eten een pizza. Dan gaan we nog even langs de supermarkt voor wat boodschappen, zodat we morgen proviand hebben voor een mooie fietstocht.

Sella rondje

Na een goede nachtrust maken we ons op voor de eerste fietstocht. We gaan het Sella rondje fietsen, een bekende ronde over de Passo Pordoi, Passo Campolongo, Passo Gardena en de Passo Sella. We beginnen met de Passo Pordoi, die zijn eerste kilometers deelt met de Passo Sella. Hier zijn we gisteren met de auto naar beneden gekomen, dus we weten een klein beetje wat ons te wachten staat. De Pordoi heeft wel 27 haarspeldbochten en ze staan allemaal netjes aangegeven met een bordje. 

De klim blijkt vrij regelmatig te zijn, met stijgingspercentages tussen de 6 en 8%. Het eerste stuk fietsen we vooral door het bos. Door de vele bomen is er niet zo’n mooi uitzicht, maar als we hoger komen wordt het beter. Na Pecol op 1930 meter komen we bij de boomgrens in de buurt en bestaat het landschap enkel nog uit gras, kleine struikjes en de omringende toppen van het Sella massief. Nu zie je de uitspanningen op de top al liggen en de auto’s die er langs de vangrails naar toe kruipen. Dat is een mooi richtpunt! Op de pas wacht een schitterend uitzicht. 

Afdalen naar Arabba

De afdaling naar Arabba is mooi. Qua landschap lijkt het op het laatste deel van de klim. Er zijn wel veel bochten en de weg is niet overal even goed. Op een gegeven moment moeten we vol in de remmen. Dalende auto’s zijn moeilijk aan het manoeuvreren om een tegemoetkomende bus er langs te laten. Dan kunnen we weer door en voor we het weten staan we op een rotonde. Rechtdoor loopt de weg naar Cortina d’Ampezzo, maar wij slaan linksaf, naar de Campolongo. 

Passo Campolongo

De Passo Campolongo is de tweede klim van het rondje. De klim heeft een lengte van 4 km met 280 hoogtemeters, waarbij het zwaartepunt in het midden ligt. Ondanks dat de klim wat zwaarder aanvoelt dan de Pordoi, was het wel een prettige klim. Zouden we al beginnen te wennen aan de ‘echte’ bergen?

We bereiken de top zonder problemen en beginnen aan de afdaling naar Corvara. De eerste kilometers zijn er nauwelijks bochten en we bereiken moeiteloos een snelheid van 70 km/hr. Het duurt dan ook niet lang voordat we midden in Corvara staan. Bij een waterkraantje vullen we de bidons bij, want het is een warme dag en dan beginnen we aan de volgende pas.

Passo Gardena

De derde klim uit de Sella Ronda is de Passo Gardena. Het eerste stuk van de klim loopt door het dorpje. Het is er vrij druk en we moeten goed opletten voor het overige verkeer. Buiten het dorp is het gelukkig rustiger en veel prettiger fietsen. Het waait wel behoorlijk, eigenlijk de hele dag al, maar op de Gardena liggen de haarspeldbochten zo dat wind tegen en wind mee elkaar afwisselen. We wisten niet dat wind tijdens een klim zo’n verschil kan maken, maar de stukken met meewind gaan echt veel makkelijker.

Op de top maken we wat foto’s. Wat is het hier mooi! Het was een zware klim, maar zeker de moeite waard. Het uitzicht was geweldig, ook tijdens de klim. Je ziet de huisjes op de top al van verre liggen, maar het duurt nog best lang voor je daar bent!

De laatste pas

We vervolgen de tocht en dalen opnieuw af. Het eerste stuk is fijn, een paar mooie bochten gevolgd door een vlakke strook en dan nog een stuk afdaling. Dan staan we op het kruispunt met de Passo Sella, die we dus niet vanaf de voet hoeven te beklimmen. 

We bevinden ons weer op de weg die we gisteren met de auto gereden hebben. De eerste kilometers zijn nog vrij vlak, maar schieten niet echt op vanwege een verkeersopstopping. Eén touringcar van mijn kant en twee touringcars van de andere kant moeten tegelijk over een smal bruggetje en dat past niet. Het duurt even voordat het opgelost wordt, maar dan kunnen we verder. We klimmen weer verder richting de boomgrens en fietsen langs huis/hotel ‘Passo Sella’. De top is echter nog wat verder. Nog wat bochten en open weiden en dan bereiken we de top.

Het klimwerk voor vandaag zit erop. Er wacht ons enkel nog de afdaling naar Canazei. Het eerste stuk is het fijn dalen met hele mooie bochten, maar het wordt steeds drukker. Verder naar beneden rijden we zelfs in een soort file tussen auto’s en motoren de berg af. Zoiets hebben we nog nooit gezien. Ook in Canazei staat het helemaal vast, maar wij kunnen tussen de auto’s door terug naar de camping. Is dit een avondspits in de bergen?

Naar Moena

De tweede fietsdag begint rustig. Het heeft hard geregend dus alles is nat en we vertrekken wat later. We fietsen naar Moena om daar de Passo san Pellegrino te beklimmen. Moena ligt op 20 kilometer van de camping en de weg er naar toe is druk, maar vrijwel vlak. Bij Moena wordt het autoverkeer door een tunnel geleid waar wij niet doorheen mogen en wij komen middenin het centrum van Moena terecht. Het blijkt een lief, autovrij dorpje te zijn. Wij vragen ons echter af waar de start van de klim is. Google maps biedt uitkomst, we moeten nog wat verder doorfietsen naar de andere kant van het dorp.

De eerste bochten zijn heel druk en al behoorlijk steil. Dit stuk weg wordt ook gebruikt door verkeer dat niet naar de pas wil. Na een rotonde wordt het rustiger en begint het echt. De klim blijkt zeer onregelmatig. Er zijn twee steile stroken waar het meer dan 10% stijgt, maar ook eenvoudige stroken. We fietsen hier gelukkig in de schaduw en dat komt goed uit, want het is inmiddels flink warm geworden. 

Halverwege is een soort feest aan de gang in de weiden langs de weg. Wij fietsen verder, want we zijn nog niet bij de top. De tweede helft zou makkelijker moeten zijn. Voor ons zien we een huisje liggen, maar dat kan toch nog niet de top zijn? De strook ernaar toe loopt rechtdoor met 9% omhoog. Het is inderdaad niet de top, maar het wordt nu wel vlakker en de top is binnen handbereik. 

Passo Carrezza

Na de gebruikelijke pauze op de top dalen we weer af naar Moena en via het fietspad rijden we naar Pozza di Fassa. Hier begint de Passo Carrezza, ook wel bekend als de Passo Costalunga.

Deze klim bestaat eigenlijk uit 2 delen. Het eerste deel van 6 km is vrij zwaar. De fietscomputer geeft regelmatig 8 en 9% aan en er is veel verkeer omdat de weg dwars door het dorp loopt. Het tweede deel maakt echter veel goed. 3 kilometer vals plat met continu een geweldig uitzicht. Op de top zijn weer restaurantjes en we kiezen er één om een hamburger te eten. De eigenaar blijkt echter voor zijn restaurant in de zon te slapen en we we willen hem natuurlijk niet wakker maken… Die hamburger moet even wachten tot we terug in Canazei zijn. 

Noodweer

Terug op de camping maken we een lekkere salade en ‘s avonds gaan we nog even wat drinken bij de campingbar. De hemel trekt echter helemaal dicht en in de verte zien we al bliksemschichten. Even later trekt er een enorme hoosbui inclusief windvlagen over Canazei en de camping en binnen 5 minuten staat alles blank. Wij hopen dat de tent het heeft gehouden. Na een half uurtje wordt het minder en gaan we de status bekijken. Gelukkig alleen een kleine lekkage…

Sass Pordoi 2950 m

Rond Canazei is meer te doen dan wielrennen. Zo kan je met de kabelbaan tegenover de camping naar Sass Pordoi op bijna 3000 meter. Dit lijkt ons mooie besteding voor een dag zonder de fiets. De tocht naar Sass Pordoi verloopt in een aantal etappes. Met kabelbaan 101 gaan we naar Pecol waar we overstappen in kabelbaan 102 naar de Col dei Rossi. Het uitzicht hier is fantastisch en dat blijft zo gedurende de volgende etappe: een wandeling naar de Passo Pordoi. Drie kwartier later staan we op de top, waar we eerder al met fiets geweest zijn. De laatste etappe is heel bizar. De kabelbaan brengt ons naar 2950 meter en als we uitstappen komen we in een heel bijzonder landschap terecht. Grijze, kale rotsen, zonder enige begroeiing. De bergtoppen die vanaf de camping zo ver weg leken zijn nu ineens op gelijke hoogte. Er is zelfs een restaurant op deze hoogte!

Nog één rondje

Na ons uitstapje met de kabelbanen dat zeer de moeite waard was, hebben we nog 1 dag over voor een mooie fietstocht. Het wordt een rondje over de Passo Fedaia, Col di Lana, Passo Pordoi en de Passo Sella. Hoewel we sommige van deze cols al gedaan hebben, beklimmen we ze dit keer vanaf de andere zijde.

Het beloofd opnieuw een warme dag te worden, dus we vertrekken op tijd. We beginnen met de Passo Fedaia, waarvan de voet vrijwel voor de camping ligt. We fietsen twee kleine dorpjes door en dan begint het echt. De eerste helft valt het allemaal wel mee, maar dan wordt het zwaarder. Als we onder verschillende galeria’s doorfietsen, loopt de stijging zelfs op tot 9%. De top bereiken we zodra we bij het Fedaia meer zijn op 2057 meter. 

Steile afdaling

We vervolgen onze tocht met een bizarre afdaling. In 5 kilometer dalen we met gemiddeld 11%. Dat dat heel steil is, merken we al voor de eerste bocht, waar de teller 14% aangeeft. We zien iemand omhoog ploeteren en zijn blij dat wij omlaag mogen. Er volgen nog enkele bochten en het blijft onverminderd steil. Dan volgt een lange, rechte strook. De snelheid schiet omhoog en wij gaan heel hard omlaag. 

We dalen lang, misschien wel 1000 meter voor we in Rocca Pretore aankomen. Dit blijkt een verzameling piepkleine dorpjes te zijn waar we snel doorheen zoeven. Ondertussen kijken we goed op de bordjes. We zijn immers onderweg naar Arabba en ergens moet een splitsing komen. Zouden we dan weer moeten klimmen?

De onbekende col

Uiteraard, want er is geen meter vlak in de Dolomieten. Nadat we de juiste afslag gevonden hebben, stijgt het gelijk flink. Rechtsboven ons zien we een huisje hoog in de bergen liggen. We hebben dan nog geen idee dat wij daar ook naar toe moeten, er liggen immers zo veel huisjes tegen de bergwanden. Nietsvermoedend beginnen we te klimmen en het gaat maar door. Kilometers later komen we boven op deze onaangekondigde col die vermoedelijk de Col di Lana heet. 

Boven treffen we twee Vlamingen die ook verrast waren door deze berg. Zij blijken, met volgauto, op weg te zijn naar de Passo di Giau. Wij slaan linksaf richting Arabba, anders gaat het wel een hele lange dag worden. We fietsen door en passeren Livinalongo. Hier kunnen we onze bidons bijvullen. Het is nu 7 kilometer naar Arabba. Het asfalt is hier net vernieuwd, soms dalen we wat en soms klimmen we wat. Het zijn de eenvoudige kilometers van de tocht. 

Passo Pordoi

Het is inmiddels flink warm en we beginnen aan de Passo Pordoi. Deze kant is heel anders dan de kant vanuit Canazei. We rijden uitsluitend door Alpenweiden en het stijgt behoorlijk constant. Wel is daar weer de wind uit het westen die we op sommige stukken flink tegen hebben. Gelukkig biedt de wind dan wel enige verkoeling.

Door de open weiden zie je de weg en top al snel voor je liggen. Toch probeer ik niet te ver vooruit te kijken, want het is nog best ver. Op de top drinken we cola bij een van de terrasjes. Pim stelt voor om nog een klim te doen: de tweede helft de Sella. Dat is het laatste stuk dat we nog niet omhoog gefietst hebben. 

Ik moet er even over nadenken, want ik ben best moe en het is erg warm, maar het zou wel een mooie afsluiting zijn van een heerlijke fietsweek. We dalen daarom af tot de splitsing van Pordoi en Sella en klimmen vervolgens nog 6 kilometer naar de top van de Sella. Het zijn geen makkelijke kilometers, maar zo is deze fietsweek wel helemaal af. We kijken terug op een mooie week in Canazei en gaan op weg naar onze volgende bestemming: het Caldonazzomeer. 

Gerelateerde artikelen

• De Mortirolo en beklimmingen in de buurt
• Bormio: paradijs voor wielrenners
• Klimmen rond Imst, Oostenrijk