Rit naar de Gladiolen
19 augustus 2018
Aansluitend aan de Binckbank tour voor profs werd op zondag 19 augustus een toertocht georganiseerd: de Rit naar de Gladiolen. Het parcours zou deels lopen over de wegen waar de profs de dag ervoor nog gereden hadden. Voor ons zijn dat bekende wegen, we fietsen er regelmatig, maar wellicht zou de route ons verrassen en nog wat nieuwe, onbekende paden tonen.
We waren te laat voor de voorinschrijving, want we hadden pas op het laatste moment besloten om mee te doen. Geen probleem, we schrijven ons gewoon in op de dag zelf bij het stadion van Fortuna Sittard. We gaan voor de 135 km en na het invullen van de papieren kunnen we van start voor een rondje door onze achtertuin.
De Route
De toertocht heeft twee lussen, alleen weten we niet welke lus we eerst gaan fietsen. We beginnen met het volgen van de bordjes aangeduid met ‘rit naar de gladiolen’. Later komen we erachter dat dit eigenlijk de tweede lus is. Het is heel rustig, er zijn veel minder deelnemers dan we gewend zijn van de tochten die we meestal in België fietsen. En op zondagochtend is er ook nog weinig ander verkeer, dus we kunnen op ons gemak door de mooie heuvels fietsen.
De route is duidelijk, tot we bij de eerste splitsing komen. Er is een keuze voor ‘kort’ of ‘lang’. Voor ons is het makkelijk, want we willen de langste afstand fietsen. Voor de groep voor ons is het lastiger. Zij willen de middenafstand fietsen, maar welke kant moet je dan op? Zij nemen uiteindelijk dezelfde afslag als wij.
Draaien en keren
Het is vooral draaien en keren over wegen die we goed kennen. Sommige klimmetjes hebben we echter al lange tijd niet gedaan en dan is het toch leuk om er weer eens te fietsen. Ook de heuvels die de profs de dag ervoor hebben gefietst, zoals de Schatsberg, Weg langs de Stammen (ook wel bekend als Stammenhof en heel steil), de oude Windraak en de Watersley komen voorbij.
Nadat we van deze laatste helling zijn afgedaald, staan we aan de rand van Sittard en leiden de bordjes ons terug naar het Fortuna stadion. Enigszins verbaast zijn we wel als er bij het stadion slechts 53 km op de teller staat. We waren ervan uitgegaan dat deze lus zeker 65 – 70 km zou zijn.
Lus 2
Bij het stadion hebben we de mogelijkheid om de bidons bij te vullen met sportdrank en wat reepjes te eten. Na een korte pauze gaan we dan ook verder met de andere lus. Inmiddels is duidelijk dat we de blauwe pijltjes, zonder ‘rit naar de gladiolen’ moeten volgen.
Heel interessant is deze lus niet. Het is immers niet echt een lus, maar heen en terug naar de Doodeman in Schin op Geul, vrijwel geheel over dezelfde weg. Toch gaan we vol goede moed op weg. We komen aardig wat fietsers tegen die op de terugweg van deze lus zijn. Wisten zij dat wel dat je eigenlijk met deze lus had moeten beginnen? Of is het toeval?
Wielerwedstrijden
De tocht verloopt voorspoedig tot we in Houthem aankomen. Hier wordt het verkeer geregeld, maar wij kunnen gelukkig doorfietsen. Lang duurt het niet, want even verderop stuurt de route ons naar links voor de Brakkeberg terwijl hier een peloton dames junioren naar beneden komt. Ze rijden kleine rondjes, dus het ziet er niet naar uit dat we hier op korte termijn naar boven kunnen.
Gelukkig kennen we de weg en we nemen de Geulhemmerberg omhoog, maar we zijn wel verbaast dat onze route dwars door een dergelijk evenement heen loopt. Even verderop pakken we de route weer op met een afdaling van de Cauberg, beklimming van de Daalhemmerweg en de afdaling van de Sibbergrubbe.
Echt leuk is het fietsen hier niet. Het is heel druk, zowel met toeristen als andere wielrenners. Er blijkt nog een toertocht te zijn, de Cauberg Challenge en we zien ook de voorbereidingen voor wat lijkt op een wielerwedstrijd. De deelnemers maken zich klaar, en de politie motoren staan al netjes langs de kant van de weg opgesteld, klaar om de wedstrijd te begeleiden.
Andere route
Wij volgen de route nog tot de Doodeman, die vanwege zijn stijging zoals gewoonlijk zwaar is. Boven eten we een broodje en maken we een plan voor de rest van de tocht. We hebben geen zin om terug te fietsen over dezelfde weg, zeker niet met de drukte rondom Valkenburg.
We dalen de Keutenberg af en fietsen in Schin op Geul achter het station langs naar Klimmen. Daarna fietsen we via Hulsberg en Spaubeek terug naar de finish bij het stadion. Hier is het gezellig, dus drinken we een biertje voordat we onze gladiool ophalen. Daarna gaan we naar huis, wat fijn dat we met 5 minuten thuis zijn. Dat is wel het voordeel van een toertocht zo dicht bij huis.
Toch kijken we met wat gemengde gevoelens terug op onze Rit naar de Gladiolen. We hebben uiteindelijk een mooie, fijne tocht gefietst, maar hadden er toch wat anders van verwacht.
We wisten dat de route grotendeels door voor ons bekend gebied loopt, maar om nu een groot deel dubbel te fietsen vonden we toch wel wat veel van het goede. Daarnaast zijn we onderweg weinig andere deelnemers tegengekomen en dat is nu juist wat je het gevoel geeft ‘samen een tocht te fietsen’. Ook bijvoorbeeld bordjes die een helling aankondigen met naam, lengte en stijging, zoals we in de Belgische toertochten vaak zien, had een leuke toevoeging geweest. Nu had het veel weg van een route die je gewoon vanaf een GPS track fietst. Ook leuk, maar wel iets waar je je een beetje op in moet stellen.
Gerelateerde artikelen
Dit bericht werd geplaatst in de categorie racefiets door Leonie Derendorp.
Reacties
Plaats een reactie